Jaskinie

Górzysty krajobraz Asgardu kryje wiele tajemnic w postaci niezliczonych ilości jaskiń; od małych, jednopokojowych, po ogromne, ciągnące się kilometrami pod stopami asgardczyków. Wiele z tych jaskiń zostają wykorzystane jako kamieniołomy czy kopalnie, pozostałe stają się schronieniami dla zwierząt i zagubionych podróżnych. Wciąż jednak istnieje wiele niezbadanych jaskiń, które zawierają najróżniejsze skarby.

Trójka żołnierzy wyprowadziła Ryūgę przed miasto, gdzie czekał na nich przykryty wóz z dwoma końmi i woźnicą, który również należał do armii Odyna. Dwóch żołnierzy usiadło na wozie, trzeci obok woźnicy i gdy tylko Ryūga do nich dołączył, to ruszyli w kierunku celu. W międzyczasie jeden z żołnierzy streścił zadanie, jakie czeka uczniaka: Miał wejść do jaskini, w której prawdopodobnie znajdował się artefakt ważny dla Asgardu i zwrócić go Kapłance. Haczyk polegał na tym, że niedawno doniesiono o obecności jakichś podejrzanych ludzi w pobliżu. Istnieje teoria, że mogą to być wyznawcy kultu Arghola, przeciwnika Brunhildy. Właśnie to czyni tę misję niebezpieczną. Zwykły człowiek nie miałby jak przeżyć takiego spotkania, jeśli to prawda. Dlatego to idealna misja dla kogoś, kto chce w przyszłości zostać Rycerzem.
Woźnica zatrzymał konie przed wejściem do jaskini i zsiadł z wozu. To samo zrobiła reszta żołnierzy. Jeden z nich wyjął spod siedzenia woźnicy skórzaną torbę, którą można było przerzucić przez ramię i podał ją Ryūdze.
-Przygotowaliśmy dla ciebie pochodnie i jedzenie. Dalej jednak już musisz ruszyć sam. Będziemy tutaj na ciebie czekać. Powodzenia, Pretendencie.-
Korytarz wejściowy ciągnął się długo pod ziemię i wyglądał tak, jakby nie miał końca. Kiedyś jednak musi się kończyć...

Ryūga zajmował się jak zawsze swoimi sprawami oraz pomaganiem innych, przez co z biegiem czasu wyrobił sobie w pewnym stopniu renomę pośród mieszkańców Asgardu. Ludzie go czasami rozpoznawali, witali się z nim lub chwalili głosem czy wzniesionym toastem. Pewnego dnia gdy ledwo co zakończył kolejne zadanie dla okolicznych handlarzy, ujrzał, że zmierza w jego stronę grupka mężczyzn o uzbrojeniu przynależącym do armii Wielkiego ojca. Zatrzymali się przed nim i ich prawdopodobny dowódca odezwał się, wyjaśniając, że jakimś sposobem święta kapłanka Brunhilda, powiernica Odyna usłyszała o jego sukcesach i postanowiła poddać go próbie. Chłopak w ciszy, bez śladu samozadowolenia w pełni wysłuchał wszystkich słów, a następnie kiwnął głową na znak, że chce podejść do próby. Po jakimś czasie otrzymał torbę z jedzeniem i pochodniami, a także życzeniami dobrej drogi. Chłopak z szacunkiem ukłonił się, a następnie stając na granicy jaskini, tak aby śnieżyca nie zgasiła mu ognia, wyruszył przed siebie z rozpaloną pochodnią, torbą i cichym, uważnym krokiem oraz lustrującym okolicę spojrzeniem.

Occ:
Trening start

Ryūga wszedł do mrocznej jaskini w poszukiwaniu Asgardzkiego artefaktu. Do pokonania miał jednak długi korytarz, który zdawał się nigdy nie kończyć. Całe szczęście, że się nie rozgałęział. W przeciwnym wypadku chłopak mógłby już nigdy nie wrócić na powierzchnię. Niestety, polak cierpiał na inne przypadłości związane z taką podróżą. Otóż, stracił całkowicie poczucie czasu i nie miał kompletnie pojęcia ile godzin spędził w tej jaskini.
Po jakimś czasie do wojownika zaczęły docierać jakieś dziwne dźwięki i szumy niesione przez echo. Niestety, zostały tak zniekształcone, że nie dało się do końca stwierdzić skąd dobiegały i co mogło je wytwarzać. Wkrótce jednak się tego dowiemy.
Korytarz prowadził do większej komory, w której znajdowało się pełno namiotów i pochodni, więc Ryūga mógł wypatrzyć koniec tunelu już z daleka. Do kogo to wszystko należało? Otóż, jakaś grupka prowadziła tutaj wykopaliska, a przynajmniej tak to wyglądało. Ilość ludzi była jednak za mała, jak na taką ilość namiotów. Być może reszta grupy się oddzieliła i poszła drugim korytarzem, który ciągnął się jeszcze dalej w głąb jaskini.
Wejście Ryūgi do komory zostało zakamuflowane głazami, które akurat leżały w tamtym miejscu. Chłopak miał przewagę nad tymi nieznajomymi w postaci elementu zaskoczenia. Jednakże, nie wiedział z kim ma do czynienia.

Ryūga zadeklarował się, że wykona zadanie, toteż w jego honorze zniknęło słowo oznaczające porażkę! Dzielnie wkroczył w stronę niekończącego się korytarza tajemnic, wkrótce tracąc kontakt z wyjściem. W takim właśnie miejscu traciło się poczucie czasu, ale szczerze mówiąc, niezbyt go to obchodziło, w końcu nie mógł stąd odejść, aż wykona ważne zadanie! W końcu, po nie wiadomo ilu godzinach, usłyszał dziwne dźwięki i szumy, których jednak z tej odległości nie dało się odczytać, musiał się zbliżyć. Ostrożnie posuwając się naprzód, pilnował, aby światło pochodni czasem nie ujawniło jego obecności. Wkrótce bezpiecznie dotarł do jakiejś komory, gdzie znajdowało się pełną namiotów i pochodni. Chłopak natychmiast zgasił swoje źródło światła, widząc, że śledzona przez niego grupa ma ich pełno. Posiadał przewagę, gdyby zdecydował się od razu zaatakować, jednakże byłoby to nierozważne mimo wszystko. Musiał się dowiedzieć czegoś więcej! Dlatego właśnie, rozpoczął misje szpiegowską... Bond będzie dumny!

Occ:
Trening koniec

Młody Polak, który został wychowany w jednej z Odyńskich świątyń wiedział co musi robić, gdyż wbrew ''nordyckim pozorom''' był osobą wykształconą i ogólnie oczytaną. Przykucnął, stając na tak zwanych miękkich nogach, wyjrzał raz jeszcze zza winkla. Widząc, że w najbliższej okolicy nikt się nie kręcił, cichutko wypełznął zza swojej kryjówki i trzymając głowę niską, przesunął się do swej upatrzonej wcześniej kryjówki nieco bliżej grupki osób, które chciał podsłuchać. Czujnie obejrzał się w każdą stronę, lustrując najbliższy teren i unikając ognia jak diabła, stawka rozgrywki była wysoka i nie mógł sobie pozwolić na przegraną! Kilka sekund później zdecydował o swojej następnej norze, dlatego, ostrożnie, omijając skupiska światła i sprawdzając podłoże przed jakimiś przedmiotami, które mogłyby wywołać hałas, zakradł się pod osłoną cieni pod jeden z wozów, który akurat powinien stać w takiej odległości, że może mu się uda dowiedzieć tego co potrzebuje!

Occ:
Trening start

Ryūga znajdował się pod wozem ukryty przed zmysłami swoich przeciwników w najnowszej odsłonie Splinter Cella, gdyż tak się jakoś złożyło, że zabawił się w Sama Fischera. Był bardzoo cierpliwy, cecha niezwykle przydatna wszelkiego rodzaju szpiegom, Ninjom, obserwatorom, snajperom i innym takim. Nasłuchiwał spokojnie i z zachowaniem cichego oddechu, gdyż nie mógł pozwolić sobie, na zostanie odkrytym. Miał też jakieś dziwne przeczucie na końcu włosów na plecach, że to zadanie jest o wiele bardziej niebezpieczne niż przewidywałby. Mimo to z pełną świadomością i profesjonalizmem bawił się w wojownika ciemności, który skrada się, połączony z niewidzialnością i umyka hordom swych groźnych wrogów, kamuflując się niczym liść po ogołoceniu z nich drzewa.

Occ:
Trening koniec

Ryūga wykorzystał to, że nieznajomi byli zbyt zajęci kopaniem w kamieniu i spróbował się przekraść bliżej nich, korzystając z osłon jakie dały mu pobliskie namioty, cienie i wóz. Udało mu się dotrzeć na tyle blisko, by móc bez problemu dostrzec twarze i ubiór czy rozróżnić o czym mówią. Tyle że... O niczym konkretnym nie mówili. Wyglądali jak górnicy, pracowali jak górnicy i mówili tylko o pracy, jaką wykonywali. Nikt nie rzucił żadnej ważnej informacji, żadnego ciekawego szczególiku, nic. No chyba, że kogoś interesowały rozmowy o niczym, ostrzeżenia by uważać na to czy tamto lub wspominanie o powoli nadchodzącej przerwie... Chociaż, to ostatnie mogło być całkiem ważne, gdyby ktoś postanowił skorzystać z tej informacji i przyjść później. Ale jeśli nie, to chyba pora podnosić cztery litery i ruszać dalej w głąb jaskini.

Ryūga pomimo swojej całej zmyślności, sprytu i zdolności szpiegowsko skradankowych nie został nagrodzony przez los czy boginie obserwującą go z niebios, gdyż nie dowiedział się niestety niczego konkretnego. Ot, same pierdoły o pracy górników, wydobyciu, ostrzeżeń żeby nie robić tego, nie robić tamtego. Nie miał innego wyjścia jak udać się w głąb jaskini. Musiał być bardzo ostrożny, gdyż znajdował się w niebezpiecznym położeniu, otoczony przez nieprzyjaciół z każdej strony, ale jak przystało na Sama Fishera tych czasów, nie obawiał się dalszej zabawy w kotka i myszkę a także unikaniu wzroku nieprzyjaciół. Wyczołgał się spod wozu i ruszył przed siebie, niczym nietoperz, znikając w ciemnościach, musiał wykorzystać swoją przewagę zaskoczenia do maksimum, głąb jaskini, nadciągam!

Occ:
Start treningu

Ryūga minął górników i ruszył dalej przed siebie, kierując się coraz głębiej i głębiej. Tym razem jednak na końcu tunelu, poza oczywiście nowym pomieszczeniem i kolejnej niezliczonej liczbie namiotów zauważył grupkę około 10 ludzi, którzy nie przypominali górników. Byli ubrani w ciemne szaty, na które założyli zbroje. Przypominały one zbroje żołnierzy, którzy patrolowali Asgard, lecz ich kolorystka była inna. Wśród nich wyróżniała się jedna postać - barczysty, łysy mężczyzna, który górował nad wszystkimi zebranymi. Znajdował się na środku pokoju, zaraz obok jakiegoś piedestału, na którym leżała złota, mała skrzynka. Hm...
Wszyscy zebrani tutaj rozmawiali, popijali bądź jedli. Nie spodziewali się, że w korytarzu właśnie znajduje się Ryūga.