Schladen

___Kiedy jego brat mitrężył to on postanowił działać. Nie było czasu do stracenia, a im więcej by się zastanawiał, tym szanse na to iż złodziej ucieknie się zwiększały. Także zrobił to co potrafił najlepiej. Podążył za swoim instynktem i teraz nie pozostawało mu nic innego niż ścigać swoją zwierzynę. Nie było to zbyt łatwe, gdyż musiał uważać na wszelkie przeszkody naturalne, które jego ofiara skutecznie omijała. Złodziejaszek doskonale znał topografię terenu i wiedział jak się poruszać, a przy tym zupełnie nie przejmował się koniem. Nie mógł przecież zakładać, że tak katując zwierzę daleko odjedzie. W takim razie musiał mieć gdzieś miejsce na ukrycie się lub kolejne konie do dalszej ucieczki. Nie dane mu będzie jednak uciec zbyt daleko. Jednak ukrycie się zawsze było dobrą opcją i właśnie ją wybrał złodziej wjeżdżając do lasku i znikając Anglikowi z oczu. Nathan przyspieszył konia i sam niedługo później znalazł się w cieniu drzew. Porzucony Oktan wyglądał jakby zaraz miał wyzionąć ducha. Biedne zwierzę. Nathan nie znosił jak ktoś bezpodstawnie znęcał się nad zwierzakami. Kolejna pozycja do listy pod tytułem za co karać złodzieja. Nathan rozlądnął się dookoła. Tutaj ślad się urywał. Pewnie spieprzył na drzewa. Było to bardzo prawdopodobna opcja zważywszy na zręczność, którą złodziej się wykazał. Blythe nie miał zamiaru łazić po drzewach i szukać tej łajzy, a przy okazji ryzykując upadek i skręcenie karku. Kiedy jednak Oktan się uspokoił to do jego uszu doszedł rejwach. Hałasy życia w wiosce. Czyżby tam próbował ukryć się złodziej?
- Wrócisz do Roberta? Odpocznij i poszukaj go. – powiedział do Oktana, a następnie zszedł z Wita i klepnął go w bok. – Odeskortuj go.
___Po tych słowach Nathaniel ruszył przed siebie w stronę wioski. Miecz wylądował ponownie w pochwie, a on mógł na spokojnie się rozejrzeć. To miejsce było niemal idealne. Zadbane, czyste, pełne zwierząt. Zupełnie nie przypominało żadnej wioski, w której kiedykolwiek był. Perfekcja nie istnieje. Nie w tym świecie. Nathaniel był podejrzliwy, ale nie dał tego po sobie poznać. Wszedł do wioski spokojnie obserwując wszystkich wokół i odhaczając możliwe zagrożenia. Szukał także czegoś niecodziennego, choć niecodziennością był tutaj on.

___Miały swój rozum. Bardzo dobrze. Nie będzie musiał zaprzątać sobie nimi głowy, tylko skupić się na swoim zadaniu. Wjazd konny z pewnością byłby bezpieczniejszy z uwagi na możliwość szybkiego poruszania się, lecz szybciej przyciągnąłby wzrok do jego skromnej osoby. W swojej aktualnej postaci również był wyróżniającym się elementem, który nie pasował do tego wiejskiego obrazka. Dla Nathaniela był to obrazek. Piękny i spokojny. Praktycznie nierealny. Nie pasowało mu tutaj zbyt wiele rzeczy i coś w jego wnętrzu mówiło, że ta wieś może wkrótce okazać swoje paskudne oblicze. Wszystko wyglądało tu zbyt perfekcyjnie, a sam doskonale wiedział, że coś takiego nie istnieje w przyrodzie. Nie było to naturalne. Wioska była za czysta. Za spokojna. Już go zauważyli i wcale nie cieszyli się na jego widok. Był obcym, a obcy to zawsze kłopoty. Nie wiadomo kim jest, skąd przybywa i czego chce. Nic dziwnego, że patrzyli na niego jakby już od wejścia krzyczał, że przyszedł zgwałcić ich córki, plony spalić i ukraść trzodę. Nie ma co, aż się chce przybywać do takich wioseczek na zadupiu świata. W końcu jeden ze starszych odważył się do niego podejść. Ubiór miał schludny, a nawet można rzec, iż był całkiem niezły. Porządna koszula, wyszywana kamizelka. Rzadko kiedy widuje się takie ubranie w takich miejscach.
- Mój koń się spłoszył podczas postoju i musiałem iść tu na piechotę. Widziałem, że ktoś jedzie w tę stronę więc podążyłem jego śladem i tak tutaj trafiłem. – powiedział Nathaniel. Proste i oszczędne wypowiedzi. Oni mu nie ufali, a on im tym bardziej.
- Gdybym chciał zrobić coś nieprzyzwoitego z pewnością nie wchodziłbym tutaj główną drogą prawda? Miecz jest do obrony. Czasy nie są spokojne, tak więc trzeba uważać. A czego szukam? Odpoczynku, strawy przed dalszą podróżą. Można się tutaj zatrzymać? Jest jakaś karczma? – zapytał Anglik i rzucił okiem po otaczających go ludziach. Musiał uważać, aby nie dać zajść się od tyłu. To byłaby głupota drogo go kosztująca.

___Sumienie trapiło? Bardzo dobrze. Skoro ma się coś na nim, to trzeba cierpieć. Nathan widział, że dziadek nie czuje się pewnie i coś musiało być na rzeczy. Zwłaszcza kiedy spojrzało się na jego znajomych. Łypali na niego spode łba i wyglądali, jakby zaraz miały przemówić ich pięści. Z pewnością nie należeli do najmilszych i najgościnniejszych osób. Najciekawszych zaś było to, że ich nieprzyjemny wzrok skierowany był na ich znajomego, a nie na Nathaniela. Czyżby obawiali się tego, co może mu powiedzieć. Zdradzić ich nikczemne i brudne sekreciki? Ależ moi drodzy nie obawiajcie się. Wszystkie sekrety wyjdą na wierzch, bo kiedy Blythe czegoś chce się dowiedzieć, to tą wiedzę zdobywa. W ten czy też inny sposób.
- Nie każdy uzbrojony jest złym człowiekiem, jak nie każdy człowiek bez widocznego ostrza to dobra i bezbronna osoba. Nie można nikogo szufladkować, choć pewna doza ostrożności jest wskazana zawsze. Nie przejmuj się jednak, gdyż nie mam w planach palić, grabić i rabować. Są to czynności, które wręcz mi uwłaczają, tak więc dobra wasza. – powiedział Nathaniel i wysłuchał tego, co mężczyzna miał mu dalej do powiedzenia. Nie było to nic nowego, gdyż w takich wioskach to właśnie karczma stanowiła centrum wszystkiego. Jeśli czegoś nie wiesz, albo chcesz coś załatwić, to idź do miejscowej karczmy. Dowiesz się wszystkiego co chcesz, lecz należy uważać, aby nie stracić sakiewki, zębów czy też nie otrzymać prezentu w postaci sztyletu w boku.
- Zobaczymy. – powiedział Anglik, patrząc ponad ramieniem mężczyzny, kiedy ten tłumaczył mu jak dojść do tej karczmy. Rejestrował to co mówi, ale równocześnie zapamiętywał twarze wszystkich osób, które aktualnie znajdowały się w okolicy. Nigdy nie wiadomo kiedy może się to przydać, a coś czuł, iż ta wiedza może okazać się nader pomocna. Zważywszy na to, że koledzy dziadka wyglądali jakby mieli zaraz chwycić za widły i pochodnie. Duch inkwizycji wiecznie żywy.
- W sumie przydałoby się. Zawsze to raźniej, a przy okazji będę się mógł odwdzięczyć. – powiedział Blythe.

___ Kiedy już ruszyli razem, to mógł powoli wdrożyć swój plan w życie. A przynajmniej jego początki. Wystarczyło znaleźć się sam na sam, a w takim gąszczu uliczek nie powinno być to takie trudne.
- No to może powiesz, dlaczego koledzy patrzyli na ciebie jak na świniaka, którego zaraz nabiją na ruszt. Taki wzrok bardziej przysługiwałby mnie, osobie nietutejszej, a nie swojakowi. Więc? – rzucił jakby od niechcenia. Jego głos był cichy, ale na tyle wyraźny, aby mężczyzna usłyszał każde słowo. Nie zatrzymywał się. Nie patrzył na niego. Zadał pytanie i teraz oczekiwał odpowiedzi. Najlepiej, aby była satysfakcjonująca.

___Kultura przede wszystkim. Nieważne gdzie. Nieważne z kim. Trzeba było posiadać odrobinę kultury, gdyż tylko ona i zapewne cała masa z pozoru błahych rzeczy odróżniała sporą część społeczeństwa od bandy dzikusów. No, może Nathaniel trochę przeszarżował z tą większą częścią, lecz gdzieś tam wciąż tliła się w nim nadzieja, że ludzie posiadają jeszcze jakieś inne wartości poza tymi podstawowymi. Zapewne były to tylko płonne nadzieje, lecz jeszcze nikt mu ich nie odebrał. Poza tym bycie uprzejmym nic go nie kosztowało, a sprawiło, iż w pamięci ludzi ze wsi zapisał się co najmniej pozytywnie. Ot nieznajomy, który nie zachowuje się jak ostatni skurwiel, wiec na start nie powiesimy go na pierwszej suchej gałęzi. Kto wie, może nawet mu pomożemy. Czasami zwykła ludzka uprzejmość i szacunek do drugiej osoby, bez patrzenia na stan czy wyznanie była bardziej opłacalna niż mieszek ze zlotem.
___Ścieżka do karczmy byłą bardzo spokojna. Wręcz spokojna jak na gust Blytha, ale nie miał zamiaru naciskać. Swoje odpowiedzi uzyska prędzej czy później. Zawsze je uzyskiwał. Tak więc mogą jeszcze pograć w tę grę. Nathan zastanawiał się, gdzie ona ich doprowadzi, ponieważ to, iż coś w tym miasteczku nie grało, było tak pewne jak to, że jest przystojniejszy od swojego braciszka.
___W końcu dotarli na miejsce, choć musiał przyznać, że plac targowy nie był taki, jaki powinien być. Coś tutaj nie grało, ale robienie dobrej miny do złej gry, było czymś, czego się uczą dzieci w każdym ze stanów. Nathan kiwnął głową kilku osobom, które machały do nich i się uśmiechały. Warto być uprzejmym, jak wcześniej już zostało to wspomniane. Krzywo patrzących zignorował. Jednakże cierpliwość opłaciła się, ponieważ wreszcie uzyskał jakieś informacje.
- Czyli już wiem, kto jest tu najważniejszy. Przynajmniej względem prawa. – powiedział Nathaniel. – Dziękuję Kurt.
___Jednak za co dziękował Anglik, to już pozostawało sferą domysłów. Jednakże uśmiech syna sołtysa nie podobał się rudowłosemu. Był cholernie nienaturalny. Nathan przeleciał palcami po miejscu, gdzie znajdowało się znamię, zupełnie jakby oczekiwał jakiejś ingerencji. Na razie jednak było spokojnie. Za spokojnie. Z doświadczenia już wiedział, że spokój jest tylko chwilowy, gdyż odlicza czas do kolejnej wojny. Ciekawiło go jaka wojenka spotka go w tym mieście. Ostatecznie może się też mylić, ale to byłoby tak nudne. Nie pozostawało mu nic innego jak wejść do tej karczmy. Był gotowy na wszystko. Od uniku przed nadlatującym kuflem do gromkiej owacji dla nowo przybyłego.



OOC:
Koniec treningu

___Nadszedł czas, aby wejść w paszczę lwa, tudzież najważniejsze miejsce każdej wsi. Wszelkie informacje, plotki. Cała wiedza miejscowych przelewała się dokładnie w tym jednym miejscu. To czy otrzyma interesujące go odpowiedzi zależało już od ludzi  tego jak chętni będą do dzielenia się tym co im w duszy gra. Karczma wyglądem pasowała do tego miasteczka. Czysto, porządnie. Wszystko było zadbane i już na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że to miejsce nie jest jakąś typową mordownią, które są niezwykle popularne na całym kontynencie. W końcu nie liczy się wygląd, a to by gdzieś usiąść i napić się piwa, nawet jeśli jest ono najpodlejsze na całym świecie. Ważne jest, aby lud miał jakieś miejsce, gdzie może odprężyć się po całym dniu oraz życiu w znoju. Nathaniel miał nadzieję, że znajdzie się w karczmie ktoś na tyle trzeźwy, iż będzie potrafił się wysłowić. Pora była jeszcze dość wczesna, więc można było mieć jakąś nadzieję.

___Nie robił wejścia jak w rycerskich opowieściach. Doskonale wiedział, że pojawienie się nowej osoby we wsi już się rozeszło, a o tej porze karczma nie była zapełniona po brzegi. Sam jej wygląd nie odbiegał od tego co Nathaniel wcześniej widywał. Długa lada, stoliki przy których siedziało kilku klientów, a także parkiet na wieczorne potańcówki. Nathan szybko zilustrował pozostałych gości. Dwóch kupców, których interes skupiał się na prowadzonym aktualnie biznesie. Trójka już delikatnie zaprawionych młodzieńców, którzy z pewnością mieli za dużo wolnego czasu. No i jeden dość zaniedbany człowiek z brodą, któremu dłonie trzęsły się jakby był w malignie. Całkiem interesująca zbieranina. Warto będzie pomyśleć komu poświęcić uwagę, choć gówniarzy delikatnie postawił pod kreską. Mógł się od nich czegoś dowiedzieć, lecz graniczyło to ze sporą dozą szczęścia. Alkohol potrafił rozwiązać język, ale trzech pijanych młokosów raczej nie będzie za bardzo wylewni. Nie miał jednak czasu, aby podjąć decyzję ponieważ na scenie pojawiła się kolejna postać. Jej widok sprawił, że ciśnienie lorda Blytha podskoczyło do góry.

___Nic nie potrafiło zirytować go tak jak przemoc w stosunku do kobiet. Klapsy w tyłek podczas seksu można było zrozumieć. W końcu jeśli partnerce się to podobało, to czemu tego nie robić. Oczywiście z umiarem. Lecz duży siniec na policzku młodej dziewczyny świadczył o jednym. O tym pierdolonym ciemnogrodzie, który zasługuje na wypalenie, zaoranie i zapomnienie. Jego ojciec nigdy nie podniósłby ręki na jego matkę. Z pewnością nie pozwoliłaby sobie na to, ale tutaj chodzi o szacunek i kulturę. Coś czego brakuje praktycznie całemu społeczeństwu. Nathan zacisnął zęby, ale szybko wrócił do swojej maski znużenia i braku zainteresowania wszystkim wokół. Najwidoczniej dziewczyna nie spodziewała się ujrzeć go, gdyż wszystko co niosła rozbiło się na ziemi. Nathan zrobił krok w tył, aby piwo nie dotknęło jego butów. Nie chciał, aby się kleiły. Spojrzał na gówniarzy przelotem, których wypadek najwyraźniej rozbawił, ale nie powiedział nic. Mieszanie się i robienie za księcia na białym koniu w tym momencie było niezbyt optymalnym wyjściem. Na wszystko jednak przyjdzie czas.

___Jedynym plusem tego zajścia, było to iż na scenie pojawił się sam pan karczmarz. Jego ruch oraz reakcja dziewczyny dały kolejne informacje Nathanielowi. Ciekawe jakby ta spasiona świnia wyglądałaby bez połowy zębów? Może warto później to sprawdzić.
- Zdarza się najlepszym. Z pewnością nie spodziewała się mnie na swojej drodze. – odparł z kamienną maską na twarzy Anglik. Najlepsza, a zarazem jedyna karczma. Wielkiego wyboru ludzie chyba tutaj nie mają, wiec zyski są spore, patrząc na wielki brzuch karczmarza.
- Na początek może coś do picia i jedzenie. Cóż polecacie? Poza tym potrzebuje jakiegoś konia. Podobno u was można się rozpytać o transport. Więc? – zapytał Nathaniel i bezceremonialnie siadł przy jednym ze stolików. Nie miał zamiaru stać przez całą dyskusję, a na dodatek odrobina odpoczynku dobrze mu zrobi. No i proszę wybaczyć, ale z damskim bokserem nie będzie rozmawiał jak równy z równym. Niech się grubcio cieszy, że jeszcze może oddychać prostym nosem. Łaska pana jednakże na pstrym koniu jeździ, a tym koniem była cienka linka, która trzymała nerwy Blytha.


OOC:
Start Treningu

Nathan podniósł delikatnie brew, kiedy karczmarz opisywał dziewczynę. Nic dziwnego, że płochliwa i strachliwa, skoro jest bita. Nie ważne przez kogo i nie ważne kiedy. Dziewczyna miała już to odciśnięte na psychice, co było doskonale widać w momencie, gdy grubas podniósł rękę. Strach w oczach i skulona postawa jasno świadczyły o tym, że dziewczę jest ofiarą przemocy. Niestety na świecie przekonanie, że jak dasz dziecku bądź kobiecie w skórę to będziesz cnym i dobrym człowiekiem, który działa zgodnie z naturalnym prawem świata. Gówno prawda. Nathan kiedyś nawet podjął dyskusję na ten temat ze swoim studentami. Bardziej z nudów, gdyż w jakiś sposób chciał ich rozruszać. Zajęcia o godzinie siódmej w poniedziałek, na dodatek po zakrapianym weekendzie nie służyły braci studenckiej. On również nie miał zbytniej ochoty, aby się produkować, gdyż pogoda również bardziej nakłaniała do przebywania na dworze. Tak więc rzucił im dość proste pytanie natury etycznej. Ciekawiło go co też ten kwiat młodzieży oraz przyszłość narodu ma mu do powiedzenia. Poszczególne wypowiedzi Blythe wolał skryć za zasłoną milczenia, choć dwie osoby miały dość ciekawe poglądy. Oczywiście odmienne od jego, ale co najważniejsze potrafiły obronić swoje stanowisko, a na dodatek sprawić, aby i profesor podał kilka przykładów przemawiających za słusznością jego strony. Wszystko skończyło się dość dobrze. Ci co chcieli mogli się przespać, a aktywni zostali zauważeni oraz odpowiednio docenieni.
- Rodzice zginęli? – rzucił Nathan, choć z całą pewnością innego wytłumaczenia na słowo sierota dla prostego człowieka nie było. Jednak osierocenie mogło nastąpić w związku z całą masą innych czynników. Blythe nie miał czasu i ochoty jednak wchodzić w dysputę na ten temat. Warto było jednak zadać inne pytanie. – A ten siniec na policzku? Przewróciła się?

Pytanie proste. Nic nie sugerujące, a nawet naprowadzające na odpowiedź. Nie interesowały go jednak słowa karczmarza, a jego mowa ciała. Ton głosu. Chwila zawahania się. Rzeczy niewidoczne, a mówiące wszystko. Rudowłosy lord spojrzał jeszcze raz przelotnie na dziewczynę. Kariery na uczelni to ona nie zrobi, ale nie wyglądała na jakąś tumanicę. Może warto później i ją rozpytać, choć prawdę mówiąc nie wiedział dlaczego interesuje się jakąś dziewczyną z zapomnianej przez Boga wsi. Miał swoje zadanie, a niedługo i tak stąd wyjedzie. Wyjedzie i zapomni o tym miejscu, gdyż miał ważniejsze rzeczy na głowie. Możliwe, że powinno tak być, lecz coś w umyśle Nathaniela mówiło mu, aby zostawić mały ślad po sobie. Coś dzięki czemu zachowanie w tej wsi ulegnie zmianie. Było to kuszące, ale również odrobinę czasochłonne. Zobaczymy co wyniknie z tych planów. Na razie trzeba było podążać głównym nurtem.
Nathan rzucił okiem na piwo. Kufel był dość ciężki, a delikatna pianka zaczęła spływać po brzegu. Czuć było piwniczny chłód. Wziął łyk piwa. Nie było złe. Prawdę mówiąc całkiem niezłe, a Blythe pił wiele piw. Można powiedzieć, że smakowało dobrze. Kompozycja przyjemna. Goryczka pozostawiała przyjemny posmak. Interesującym była ta szczodrość gospodarza.

- Można podać. Czemu by nie. – rzekł Blythe i uśmiechnął się lekko. Trzeba było lekko pociągnąć za jęzor. Sytuacja w karczmie wydawała się spokojna, choć wybryk pijanego młokosa przykuł zainteresowanie. Skąd mają tyle monet. Ciekawe. Blythe wyjął dwie monety i położył je na ladzie.
- Jedna za jedzenie. Druga za kilka informacji. Jako właściciel „najlepszej” karczmy zapewne wiesz co nieco co się dzieje w mieście. Poza tym interes dobrze się kręci skoro stawiasz pierwsze kolejki. Często macie gości tutaj? – zapytał Blythe, biorąc łyk piwa. Był ciekawy. Tylko tyle. Przecież nie wykorzysta tych informacji na swoją korzyść. Prawda?

___Nathaniel był bardzo dobrym słuchaczem. Niektórzy powiedzieliby, że idealnym, na co miał poświadczenie od swoich nauczycieli oraz kilku dam, które kochały gadać. Jego byłe mogły wiele powiedzieć na jego temat, ale z pewnością zgodziłyby się, że zawsze je słuchał i pamiętał co mówiły. W praktyce nawet gdyby chciał nie słuchać, to nie potrafiłby. Jego umysł rejestrował wszystko co rozmówca mu przekazywał, a następnie zapisywał w mózgu. Wszystko było wiedzą. Nawet zwykłe zachowania ludzi w zabitych dechami wioskach. W końcu mogło się to przydarzyć w innym momencie życia, kiedy trzeba będzie zweryfikować pewne działa, albo relacje. Tak więc lord Blythe słuchał historii życia biednej dziewczyny, która nie obchodziła własnej rodziny. Więc dlaczego ktoś obcy miał się nią interesować, zwłaszcza jeśli dochodzi cała masa minusów. Każdy ma swoje plany i hobby. Może Nathan miał jakiś swój mroczny plan, albo najzwyczajniej w świecie do głosu dochodził sadyzm, który skrywał się w jego wnętrzu. Miał nadzieję, iż historia dziewczyny okaże się, choć odrobinę bardziej interesującą, ale im dłużej słuchał, tym bardziej dochodził do przekonania, iż była tak zwyczajna, jak setki innych. Szkoda, ale warto czasami pokopać głębiej. Jeśli zatrzymywałby się tylko po delikatnym poruszeniu ziemi, to nigdy by nie odkopał całej masy trupów, a wraz z nimi tej wiedzy, którą posiadali, a teraz należała do niego. Kiedy oberżysta walnął pięścią w stół Blythe podniósł prawą brew do góry. Czy on naprawdę myślał, że taki gest go wystraszy, bądź nawet zmusi do podskoczenia na stołku i oblaniu się zimnym potem? Jeśli tak to chyba nigdy nie musiał mierzyć się z zimną furią w wykonaniu kobiety. Dwadzieścia sekund z wkurzoną lady Blythe wystarczyłoby, aby ten rozkoszny grubasek prześcignąłby najlepszego wyścigowego konia.

___- Nie ma potrzeby unoszenia się. – powiedział neutralnie Nathan i pozwolił, aby mężczyzna w dalszym ciągu perorował. Im więcej gadał, tym większa istniała szansa, że coś chlapnie, a w gniewie to mało kto kontrolował to, co ślina mu przynosiła na język. Jednak na razie wychodził obraz strasznej fajtłapy, która może zabić się o framugę drzwi przez swoją własną nieuwagę. Jednakże informacja wioskowych romansach była interesująca. Nathan zanotował ją jako jedną z ciekawszych, ale stwierdził, że lepiej nie wypytywać o to karczmarza, ponieważ już widział pulsującą żyłkę na jego czole. Jeszcze chwila i dostanie on wylewu krwi do mózgu, a w takich warunkach i przy braku profesjonalnych narzędzi skończyłoby się to stuprocentową śmiercią. Jednak nie miałby najgorzej. Za to piwo Nathan mógł szepnąć jakieś dobre słowo i kto wie. Może koleś nie skończyłby w najgorszej części Asfodelowych Pól. Jednakże puszczanie się dziewczyny były nośnym tematem, ponieważ do rozmowy włączyła się kolejna rozmowa. Ot cala magia. Rzucić temat, odpowiednio go podkręcić i wszystko toczyło się już swoim własnym tempem. To oraz odrobina gotówki.
- Czyli klasyczne wioskowe problemy. Bandyci, podatki oraz to kiedy syn sołtysa urządzi następne przyjęcie. – powiedział Nathaniel, spodziewając się czegoś więcej No, ale chyba czas wystawić większe działa.
- Jednak jak widzę na ruch nie narzekacie. – powiedział i powiódł wzrokiem po karczmie. Środek dnia, ale już coś się działo. Do wieczora zapewne liczba gości się potroi.
- Jestem pierwszym gościem spoza wioski od dawna? Jak szedłem tutaj, to chyba widziałem, jak ktoś kieruję się tę stronę. Zniknęła mi ta osoba za budynkami. – powiedział Nathan i wziął kolejnego łyka. – Może to był jakiś szpieg bandytów co? Chociaż nie widziałem żadnych po drodze. Najwidoczniej was czyn społeczny przyniósł całkiem wymierny rezultat. Jak nie wiele potrzeba, aby pokazać kto rządzi na danym terenie. - dopowiedział jeszcze na sam koniec. Teraz czas na ruch karczmarza. Szybko, bo zegar tyka, a Eric z pewnością tam umiera ze strachu, kiedy nie ma przy nim jego starszego brata.


OCC:
Trening koniec

___Czyli podsumowując całą rozmowę z karczmarzem wychodziło na to, że siedzą na małej beczce prochu, która powoli się napełniała. Jeszcze tylko kilka chwil i wszystko to wybuchnie w malowniczym pogromie. Pytaniem, które należało sobie zadać było to kto zostanie poddany widłom, toporom oraz nożom. Było to niezwykle interesujące. Prawie tak jak zeszłoroczny śnieg. Nathaniel zastanawiał się przez małą chwilę nad możliwością podkręcenia klimatu w tej mieścinie, lecz jak widział problem sam narastał i z pewnością jego eskalacja będzie niezwykle przyjemna dla oka. On tego raczej nie uświadczy, gdyż trzeba było odnaleźć tego dupka, który zechciał go okraść i wykonać misję dla Lady Pandory. Ostatecznie jednak Nathan nie wyniósł zbyt wiele z tej rozmowy. Liczył na więcej, ale lubi się to co się ma i nie wybrzydza. On wychodził z tego założenia przez całe życie, w końcu miał takiego brata, a nie innego. No, ale musiał go kochać, bo w końcu to rodzina i matka zabroniła się znęcać na Eryczkiem. Był już przyzwyczajony do tego, że trzeba było drzeć pazurami jeśli chciało się uzyskać to co się chciało wiedzieć. W tym przypadku ta wiedza nie była aż tak bardzo kusząca, aby używać wszelkich możliwości. Jednakże kiedy jeden rozmówca wyszedł to do rozmowy włączył się Hans, który najwidoczniej był całkiem nieźle poinformowany.
- Proszę, proszę. Mamy tutaj detektywa. – powiedział bardziej do siebie Nathaniel, uśmiechając się przy tym ironicznie. Może jednak nie jest tu tak spokojnie i normalnie jak wszyscy starają mu się wcisnąć.
- Idę na górę obejrzeć pokoje. Może wynajmę. – powiedział Nathan i przy okazji położył jedną monetę przy pijaczynie. Niech się ucieszy, choć z pewnością przybliży go to do śmierci. Teraz zaś Blythe wchodził po schodach na górę, aby odrobinę pomyszkować. W razie czego, zawsze można użyć odrobiny perswazji, jednak samemu trzeba uważać na to, aby nikt go tą perswazją nie potraktował. Głowa potem potrafi nieźle boleć.