Polana

Ryūga zaskoczył i zaciekawił obojga ze swoich towarzyszy w pokoju wspomnieniem o Świętych rycerzach Odyna. Gdy był mały, został wychowany w jednej ze świątyń, której zadaniem było poszukiwanie kandydatów na następnych wojowników ku chwale Wszechojca, toteż młody Polak posiadał dość obszerną wiedzę na te tematy, zwłaszcza, że sam chciał zostać jednym z nich! Wywołał tym dość duże emocje, na co wskazywała twarz Jonasa, toteż jego cel został wypełniony. Postanowił grać dalej, chcąc doprowadzić do pewnego wyniku. Nie muszę jej nosić non stop, a jeśli pyta pan czemu nie mam ze sobą tego pudełka na nie... Powiedzmy po prostu, że są inne sposoby, ale rzadko praktykowane. Znał pan innego Rycerza? Chętnie się dowiem, o kogo konkretnie chodzi. A przy okazji, chciałbym poprosić pana o przysługę-

Occ:
Trening start

Jonas spojrzał z podejrzeniem na Ryūgę i tak chwilę siedział w milczeniu, przetrawiając informacje, jakie otrzymał. W końcu doszedł do jakiegoś wniosku, lecz jego twarz nie zdradzała o czym teraz myślał. Wiadomym było tylko to, że westchnął i machnął ręką, chcąc zmienić temat.
-To stare dzieje, chłopcze. Może kiedyś ci opowiem. I proszę, śmiało. Co to za przysługa?-
Spytał, jednocześnie uśmiechając się przyjaźnie. Widocznie zachowanie Ryūgi go nie drażniło zbytnio albo dobrze to ukrywał. Cóż, ważne, że był miły i skłonny do kooperacji, nie?

Ryūga czekał spokojnie na odpowiedź swojego rozmówcy, który nagle łypnął na niego podejrzliwie i milczał, ale w końcu wrócił do swojego dobrodusznego stylu bycia i powiedział tylko, że to stare dzieje. Zgodził się też z prośbą o przysługę, tak więc lekko się uśmiechnął i powiedział. - Chciałbym aby gdzieś pan ze mną poszedł i spotkał się z moim znajomym. To bardzo ważne, zatem chodźmy- Zamierzał wprost poprowadzić go do miejsca gdzie spotkał tego ducha kobiety, gdyż właśnie tego chciał duch. Ciekawe co się stanie potem? Niedługo się przekonamy, tak więc czas wyruszyć w drogę na miejsce, gdzie wszystko się zaczęło. A potem ahoj ku następnej przygodzie, trzeba w końcu zwiedzić świat czy coś takiego!

A więc, podsumowując! Podejrzany, tajemniczy chłopak przepytywał tego tutaj poczciwego staruszka, zasugerował mu nawet bycie zdolnym do otrucia kogoś i do tego pogroził mu mocą Świętego Rycerza, a teraz chciał, żeby za nim gdzieś poszedł? No, ten to miał tupet, nie ma co! Jak na takie zachowanie miał zamiar zareagować Jonas? Spojrzał zaskoczony na Ryūgę, lecz nie wstał od stołu i nie ruszył biegiem za uczniakiem. Zamiast tego upił kolejny łyk herbatki i spytał.
-Zanim z tobą pójdę, to chciałbym spytać... Czy ten twój znajomy to nasza wspólna znajoma o której mówiłeś wcześniej? Kim ona jest i czego mogła by chcieć od takiego staruszka jak ja?-
To oczywiste, że Jonas widział, że coś tutaj się nie zgadza, a ten chłopak był zbyt podejrzany by z nim ruszać. Asgard nie był miłym miejscem, było tutaj pełno złych ludzi, bandytów czy uczniaków znęcających się nad słabszymi. Bez dobrego powodu nie miał zamiaru się ruszyć ze swojej chatki, w końcu nie był głupi.
Guilia siedziała z boku i przysłuchiwała się tej dyskusji. Jej mina wskazywała na to, że była gotowa do ewentualnego wkroczenia do akcji, gdyby pretendent zrobił coś głupiego bądź niezbyt zgodnego z ogólnie przyjętymi zasadami moralności.

Oczywiście życie nie było takie łatwe, nikt tutaj nie wpisywał kodów na charyzmę czy coś takiego i natychmiast przekonywał ludzi. Jonas nie zamierzał tak po prostu wstać i pobiec biegiem za młodym pretendentem na świętego rycerza. Zapytał, z kim konkretnie ma się spotkać i co to za jedna. Ryūga postanowił odpowiedzieć, choć nie do końca ujawniając wszystkich faktów. Ten znajomy to pański dawny znajomy z młodszych lat jeśli dobrze zrozumiałem. Zostałem poproszony jednak aby nie psuć niespodzianki i ujawniać wszystkich faktów. Moja koleżanka może bez skrępowania potwierdzić, że nie jestem złą osobą, choć mogę sprawiać inne wrażenie.- Gulia nie mogła skłamać, w końcu ocalił ją przed gwałtem, a potem przed następną napaścią!

Oc:
Trening koniec

Jonas podejrzliwie spojrzał na Ryūgę, a następnie na Guilię, która w milczeniu się temu wszystkiemu przyglądała i popijała herbatkę. Wyglądała jakby oglądała jakieś dramatyczne przedstawienie, w którym właśnie ważyły się losy przyszłości. Kupiec westchnął i skinął głową kilka razy.
-W porządku, w porządku. Pójdę z wami. Ale jeśli to jakiś głupi żart...-
Dopił swoją herbatę, zaczekał aż to samo zrobi blondynka, po czym wziął jej i swój kubek, a następnie ruszył do pokoju, z którego wcześniej wyszedł. Odłożył naczynia na swoje miejsce, założył cieplejsze ciuchy i podszedł do drzwi, które następnie otworzył, by puścić przodem Ryūgę i Guilię.
-Prowadźcie, moi drodzy.-

Z/t